...

...

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Οι λησμονημένες προϋποθέσεις της δημοκρατίας

Του ΠΑΟΛΟ ΦΛΟΡΕΣ ΝΤ’ ΑΡΚΑΪΣ*

Προκειμένου να γεννηθούν ευρωπαϊκοί θεσμοί ουσιαστικά δημοκρατικού χαρακτήρα, είναι προηγουμένως αναγκαίο να επικρατήσουν και να επιβληθούν ευρωπαϊκές πολιτικές που θα «υλοποιούν» στην καθημερινή ζωή τα παλιά ιδεώδη της «ελευθερίας, ισότητας, αδελφότητας».

Ηγέτες: είδος υπό εξαφάνιση

Του Κάρλο Γκάλι*

Κάρλο Γκάλι
Αν ο αρχαίος κόσμος ερμήνευε συχνά την πολιτική ως δράση ενός τιμονιέρη που καθοδηγεί το καράβι της πόλης, στη νεότερη εποχή η αστική τάξη απέδωσε κεντρικό ρόλο στους πολίτες και στον απρόσωπο χαρακτήρα της κρατικής διοίκησης. Στην Αριστερά, αντίθετα, πίστευαν ότι η ιστορία κινείται χάρη στις μεγάλες και αναγκαίες αντικειμενικές δυνάμεις, ότι η πολιτική δράση έχει ως υποκείμενα τις μάζες και ότι η πολιτική ηγεσία οφείλει μόνο να ερμηνεύει ορθά τα σημεία των καιρών.

Το όραμα της κοινωνίας των ίσων

Του Θανάση Γιαλκέστη


Πιερ Ροζανβαλόν
Κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας το βιβλίο του Γάλλου ιστορικού και κοινωνιολόγου Πιερ Ροζανβαλόν «Η κοινωνία των ίσων» (εκδόσεις «Πόλις», μετάφραση: Αλέξανδρος Κιουπκιολής). Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε ο Πιερ Ροζανβαλόν στο περιοδικό «Le Nouvel Observateur»

Η δημοκρατία σε δοκιμασία

Του Θανάση Γιαλκέτση

Ένας στοχασμός για την κατάσταση της υγείας της δημοκρατίας σήμερα δεν μπορεί παρά να ξεκινάει από ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο: ο βαθμός αξιοπιστίας, δηλαδή η εμπιστοσύνη που τρέφουν οι πολίτες στους παραδοσιακούς θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, πέφτει κάθε χρόνο όλο και πιο χαμηλά. Κατά τη γνώμη μου, αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε τις πολλαπλές χαοτικές διαστάσεις των σύγχρονων πολιτικών μεταβολών, η πρώτη πλευρά που πρέπει να υπογραμμιστεί (και που αποτελεί σίγουρα μίαν από τις βαθύτερες αιτίες της πολιτικής απάθειας και της δυσαρέσκειας) είναι εκείνη που θα μπορούσαμε να την ορίσουμε ως διαδικασία ολιγαρχικής οπισθοδρόμησης της δημοκρατίας. Εννοώ τη διαδικασία μετατόπισης προς τα πάνω των σημαντικών κέντρων απόφασης, εξαιτίας της οποίας οι πολιτικές αποφάσεις δεν παίρνονται σε χώρους ευρείς και ανοιχτούς στη συμμετοχή των πολιτών, αλλά σε τόπους στους οποίους διαθέτουν πρόσβαση μόνον περιορισμένες ολιγαρχικές ομάδες.

Μαθήματα από το παρελθόν

Του Θανάση Γιαλκέτση

Ζίγκμουντ Μπάουμαν
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Πολωνού κοινωνιολόγου Ζίγκμουντ Μπάουμαν «Living on Borrowed Time» (ιταλική έκδοση: «Vite che non possiamo permetterci», Laterza, 2012), που έχει τη μορφή συνομιλίας με τη Μεξικανή κοινωνιολόγο Σιτλάλι Ροβιρόζα-Μαδράθο.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Η πρόνοια ως προτεραιότητα: ασκήσεις πολιτικής

Του Γιώργου Νικολαΐδη
 
Με ποιον τρόπο, με ποιο δυναμικό πρέπει να αναμορφωθεί η πρόνοια και η παιδική προστασία, ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες; Πώς μπορεί να συγκροτηθεί ένας κορμός προνοιακών υπηρεσιών με την αξιοποίηση υφιστάμενων δυνάμεων, αλλά και με μια αναγκαστική τομή, στον βαθμό που συνεκτική και συγκροτημένη πρόνοια δεν υπήρξε στην Ελλάδα; 

Παραδώστε την Παιδεία σε άλλους

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Δεν έχει πια νόημα το κράτος να διοικεί την παιδεία. Δεν μπορεί να το κάνει. Όπου κι αν χώνει τη μύτη του, φέρνει αναστάτωση. Επιλέγει πάντα τους λιγότερο ικανούς για την ηγεσία του Υπουργείου, τους αδιάφορους για τις γενικές διευθύνσεις και τους άβουλους «μεταπτυχιακούς» για διευθυντές των σχολείων. Όσο για τις αποφάσεις, πάντα είναι καθυστερημένες ή καταστροφικές. Δυο πρόσφατα παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά. Τα κανονικά μαθήματα, σε πολλά σχολεία, ξεκίνησαν μέσα Οκτωβρίου λόγω κενών, και η απόφαση Αρβανιτόπουλου για τις μετεγγραφές πάει να διαλύσει τα πανεπιστήμια.

Πόσοι υπουργοί σε μια ενθρόνιση Μητροπολίτη;

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

Είναι που το υπουργικό συμβούλιο δεν συνεδριάζει και τόσο τακτικά και τους είχε λείψει. Για αυτό αποφάσισαν να συνέλθουν σε σώμα με αφορμή την τελετή ενθρόνισης του νέου Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας κ.λπ. στον Μητροπολιτικό ναό της περιοχής. Με επικεφαλής ασφαλώς τον Πρωθυπουργό, που όταν ο Αλέξης Τσίπρας τον ρώτησε γιατί δεν πάει στη Βουλή του είπε, μεταξύ άλλων, ότι έχει σημαντικά θέματα να ασχοληθεί. Έχει, χωρίς άλλο, αλλά μπορούσαν να τον περιμένουν προκειμένου να παραστεί σε μια τελετή ενθρόνισης Μητροπολίτη- σε μία ώρα του Πρωθυπουργού στη Βουλή ποτέ.

Η ακαταμάχητη γοητεία του έθνους - κράτους

Του Μίμη Χρυσομάλλη

Στην περίφημη διάλεξή του στη Σορβόννη στις 11 Μαρτίου 1882, με τίτλο "Qu'est-ce qu'une nation?" (Τι είναι ένα έθνος;), ο Γάλλος στοχαστής Ερνέστος Ρενάν επιχείρησε να προσδιορίσει τη φύση του έθνους ως εξής: «Μία μεγάλη συνάθροιση ανθρώπων, με το πνεύμα αμόλυντο και την καρδιά θερμή, δημιουργεί μια ηθική συνείδηση που αποκαλείται έθνος. Όσο αυτή η ηθική συνείδηση δοκιμάζει τη δύναμή της με τις θυσίες που απαιτούν την απάρνηση του ατόμου προς όφελος της κοινότητας, είναι νόμιμη, έχει το δικαίωμα ύπαρξης.».

Περί των κανονικών συνεπειών της καύσεως

Της Στέλλας Αλαφούζου

Σύμφωνα με την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου «Περί τῶν κανονικῶν συνεπειῶν τῆς καύσεως νεκρῶν» η Εκκλησία δεν θα τελεί νεκρώσιμη ακολουθία και μνημόσυνο σε όσους αποδεδειγμένως και οικειοθελώς έχουν αποφασίσει να αποτεφρωθούν. Η εγκύκλιος μάλιστα έχει σταλεί σε όλες τις Μητροπόλεις προκειμένου να ενημερωθούν οι πιστοί, ενώ προβλέπεται το τρισάγιο με αποκλειστική ευθύνη του Μητροπολίτη!

Καύση νεκρών; Και η καύση θρησκείας;

Της Ρέας Βιτάλη
 
Κατανοώ ότι η θρησκεία δεν είναι μενού εστιατορίου να επιλέγεις τι προτιμάς και τι όχι να γευτείς, ανάλογα με τη διάθεσή σου. Οι θρησκείες έχουν συγκεκριμένη φιλοσοφία και κανόνες για τους πιστούς τους. Ας πάρουμε όμως δύο σημαντικά μυστήρια που αφορούν την ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Η βάφτιση, για παράδειγμα, αρχικά απευθύνονταν σε ενήλικες και μόνο ανθρώπους, οι οποίοι επέλεγαν να αφοσιωθούν στον χριστιανισμό, με πλήρη αίσθηση και συνείδηση.

Νόαμ Τσόμσκι: "Από το Ισλαμικό Κράτος στην Ουκρανία"

Είχαμε πλησιάσει την καταστροφή παλιότερα και παίζουμε με την καταστροφή και πάλι, τονίζει ο Αμερικάνος φιλόσοφος, πολιτικός αναλυτής και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι αναφερόμενος στην παγκόσμια κρίση. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Ινστιτούτο του Πλίμουθ για την Μελέτη της Ειρήνης (PIPR), ο Τσόμσκι αναλύει τα γεωπολιτικά παιχνίδια που ευνοούν την επέλαση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους. Και εξηγεί πως από τη Γάζα, φτάσαμε στο Κομπάνι και την Ουκρανία, επισημαίνοντας τον κίνδυνο  μιας  πυρηνικής σύρραξης.

9+1 σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή

Της Βασιλικής Μετατρούλου

Τη μεγάλη έρευνα του, με τίτλο «9+1 σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή», εξέδωσε σε βιβλίο αλλά και e_book, το ερευνητικό ιστολόγιο XYZ Contagion και η Βασιλική Μετατρούλου. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμάν.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε διαδικτυακά τον Οκτώβριο του 2014, σαν ελάχιστος φόρος τιμής για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και με στόχο να συμβάλλει στον αντιφασιστικό αγώνα. Η έρευνα στρέφεται γύρω από τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με το επίσημο κράτος, τη λειτουργία της ως «φασιστικό κρατικοπαρακράτος» και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις με τις οποίες έχει ενισχυθεί.
Σκηνή Πρώτη: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

Οι σχέσεις της ακροδεξιάς με το παρακράτος της δεκαετίας του '60

Της Βασιλικής Μετατρούλου

Τη μεγάλη έρευνα του, με τίτλο «9+1 σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή», εξέδωσε σε βιβλίο αλλά και e_book, το ερευνητικό ιστολόγιο XYZ Contagion και η Βασιλική Μετατρούλου. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμάν.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε διαδικτυακά τον Οκτώβριο του 2014, σαν ελάχιστος φόρος τιμής για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και με στόχο να συμβάλλει στον αντιφασιστικό αγώνα. Η έρευνα στρέφεται γύρω από τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με το επίσημο κράτος, τη λειτουργία της ως «φασιστικό κρατικοπαρακράτος» και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις με τις οποίες έχει ενισχυθεί.
Σκηνή Δεύτερη: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι.

Τα εθνικιστικά κινήματα της δεκαετίας του '70

Της Βασιλικής Μετατρούλου

Τη μεγάλη έρευνα του, με τίτλο «9+1 σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή», εξέδωσε σε βιβλίο αλλά και e_book, το ερευνητικό ιστολόγιο XYZ Contagion και η Βασιλική Μετατρούλου. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμάν.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε διαδικτυακά τον Οκτώβριο του 2014, σαν ελάχιστος φόρος τιμής για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και με στόχο να συμβάλλει στον αντιφασιστικό αγώνα. Η έρευνα στρέφεται γύρω από τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με το επίσημο κράτος, τη λειτουργία της ως «φασιστικό κρατικοπαρακράτος» και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις με τις οποίες έχει ενισχυθεί.
Σκηνή Τρίτη: 23 προς 24 Ιουλίου 1974, ΕΑΤ-ΕΣΑ, Βρετανική Πρεσβεία, Αεροδρόμιο Ελληνικού

Το «τουρκικό» πρόβλημα

Του Θέμη Τζήμα

Μπορεί να μην απασχολούν ιδιαίτερα τα ελληνικά ΜΜΕ, ωστόσο τα όσα λαμβάνουν χώρα στη Συρία και στο Ιράκ έχουν τεράστια σημασία σε παγκόσμιο επίπεδο και φυσικά για τη χώρα. Μια πτυχή εξ αυτών των ζητημάτων είναι η στάση της Τουρκίας στην περιοχή, με φόντο τις επιδιώξεις της Δύσης.

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Σύριζα είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

Του Φώτη Γεωργελέ

Την προηγούμενη βδομάδα το ελληνικό πολιτικό σύστημα αντιμετώπισε άλλη μια μετωπική σύγκρουση με τη πραγματικότητα. Μέσα σε 5 μέρες, η ατμόσφαιρα γύρισε 5 χρόνια πίσω. Τα επιτόκια από τις αγορές έφτασαν στα επίπεδα του Καστελόριζου απαγορεύοντας στην πραγματικότητα το δανεισμό. Και το ελληνικό χρηματιστήριο κατέρρευσε χάνοντας μέσα σε λίγες μέρες 8 δις. Φυσικά, δεν θα λείψουν οι αναλφάβητοι δημοσιογράφοι που θα γράψουν και τι μας νοιάζει εμάς αυτό το όργανο του σατανά, αλλά οι μαζικές πωλήσεις σημαίνουν απόσυρση επενδύσεων από τις επιχειρήσεις, απόσυρση χρημάτων από την ελληνική οικονομία, δηλαδή ανεργία.

Ένοχος δεν είναι μόνο ο τελευταίος παραλήπτης της κρίσης

Του Φώτη Γεωργελέ

Οι δήμαρχοι της αντιπολίτευσης δεν επιτρέπουν στους επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης να κάνουν ελέγχους για παράτυπες προσλήψεις στο Δημόσιο με πλαστά δικαιολογητικά. Ο υπουργός Εσωτερικών διαφωνεί με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και συμφωνεί με την περιφερειάρχη του Σύριζα. Οι συνδικαλιστές απεργούν και κάνουν καταλήψεις στα δημαρχεία εναντίον των ελέγχων και της αξιολόγησης. Όλη η Ελλάδα σε τρεις γραμμές.

Οι γερασμένες κοινωνίες δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον

Του Φώτη Γεωργελέ

Γιατί η σοσιαλδημοκρατία έχει πρόβλημα; Γιατί η Ευρώπη έχει πρόβλημα. Στην πραγματικότητα και οι δυο μεγάλες πολιτικές οικογένειες, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά, έχουν πρόβλημα. Αν η Λεπέν είναι πρώτη δύναμη στη Γαλλία, δεν είναι ήττα του Ολάντ αλλά της κεντροδεξιάς. Η Ευρώπη έχει μεγάλο πρόβλημα. Η «γηραιά ήπειρος» είναι πια πραγματικά γερασμένη, όλο και λιγότεροι άνθρωποι δουλεύουν, όλο και περισσότεροι ανήκουν στην τρίτη ηλικία.

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Εθνικισμός, ρατσισμός και ελληνικότητα

Του Ζήση Δ. Παπαδημητρίου
 
Η ιδεολογία του εθνικισμού (nationalism, Nationalismus) είναι προϊόν της ευρωπαϊκής ιστορίας και αφορά πρωτίστως τις σχέσεις μεταξύ κρατών και λαών, όπως αυτές διαμορφώθηκαν από την εποχή του μερκαντιλισμού(16ος-18ος αιώνας), της εμποροκρατίας, και μετέπειτα. Σταθμό στην εξέλιξη του ευρωπαϊκού εθνικισμού αποτελεί η Γαλλική Επανάσταση του 1789, η οποία και άνοιξε το δρόμο για τον μετασχηματισμό των απολυταρχικών κρατών σε εθνικά κράτη[2].

Ο εκφασισμός του πλανήτη

Του Στέλιου Κούλογλου

Οι τζιχαντιστές κατηγορούν μια κοπέλα για μοιχεία και την καταδικάζουν σε θάνατο διά λιθοβολισμού. Στον τόπο της εκτέλεσης την οδηγεί ο πατέρας της δεμένη με ένα σχοινί, σαν το πρόβατο επί σφαγή. Κι ύστερα ο όχλος την πλησιάζει και αρχίζει να τη δολοφονεί, σιγά-σιγά. Ύστερα είναι τα άλλα βίντεο με τους αποκεφαλισμούς των Δυτικών ομήρων, δημοσιογράφων ή και εθελοντών ανθρωπιστικών οργανώσεων. Ή αυτό στο Ιράν, με μια γυναίκα που της κατέστρεψαν με βιτριόλι το πρόσωπο επειδή δεν φορούσε μαντίλα στο κεφάλι της. Πώς γυρίσαμε μέσα σε λίγα χρόνια στον νέο Μεσαίωνα; Όλα ξεκίνησαν τέτοιες μέρες το 1989, όταν γκρεμίστηκε το Τείχος του Βερολίνου, και δύο χρόνια αργότερα, τότε που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση. Το αντίπαλο δέος, παρά τα χίλια προβλήματά του, τα οποία προκάλεσαν άλλωστε την πτώση του, είχε αναγκάσει τον καπιταλισμό να φοράει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Και συγχρόνως υποχρέωνε την αντίπαλη υπερδύναμη της Σοβιετικής Ένωσης, τις ΗΠΑ, να μη συμπεριφέρεται συνεχώς σαν ταύρος εν υαλοπωλείω.  

Ζουλφί Λιβανελί: Αριστερά σημαίνει ουμανισμός

Ο διεθνούς φήμης τούρκος μουσικοσυνθέτης και πολυμεταφρασμένος συγγραφέας μιλάει στο BHmagazino για έρωτα, τέχνη και πολιτική.

Η ζωή κυλούσε μονότονα στο ερημικό και δύσβατο χωριό Ποντίμα, σε μικρή απόσταση από την Κωνσταντινούπολη, στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Ιδανικός προορισμός για όσους επιθυμούν να χτίσουν μια καινούργια ζωή και να ξεχάσουν κάθε ανάμνηση που βαραίνει την ψυχή τους. Μια δολοφονία, ωστόσο, θα φέρει τα πάνω κάτω σε αυτό το ήσυχο ψαροχώρι και θα αποτελέσει την αφορμή για τη γνωριμία της νεαρής και όμορφης δημοσιογράφου που κατέφθασε για να «καλύψει» το θέμα, με τον «εκκεντρικό» συνταξιούχο πολιτικό μηχανικό Αχμέτ Αρσλάν, ο οποίος διάγει μοναχικό βίο με συντροφιά τα βιβλία και τον πιστό τετράποδο φίλο του, τον Κέρβερο.

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Τι πρέπει να μάθει η Ευρώπη από την Ουκρανία

Του Σλάβοι Ζίζεκ

Οι διαδηλώσεις που ανέτρεψαν τον Γιανουκόβιτς και τη συμμορία του, πυροδοτήθηκαν από την απόφαση της κυβέρνησης να δώσει προτεραιότητα στις καλές σχέσεις με τη Ρωσία και όχι στην ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως ήταν αναμενόμενο, πολλοί αριστεροί αντέδρασαν στην είδηση των μαζικών εξεγέρσεων με τη γνωστή ρατσιστική συνήθεια που έχουν να πατρονάρουν τους «φτωχούς» Ουκρανούς: πόσο γελασμένοι είναι να εξιδανικεύουν ακόμα την Ευρώπη, να μη μπορούν να δουν ότι βρίσκεται σε παρακμή και ότι η ένταξη στην Ένωση απλώς θα μετατρέψει την Ουκρανία σε οικονομική αποικία της Δυτικής Ευρώπης, που αργά ή γρήγορα θα εξωθηθεί στη θέση της Ελλάδας.

Στην καρδιά του σκότους

Του Στρατή Μπουρνάζου

Η διάθεσή μου είναι να γράψω ΦΡΙΚΗ ΦΡΙΚΗ ΦΡΙΚΗ με μεγάλα μαύρα γράμματα και να γεμίσω τη σελίδα, νιώθω όμως ότι αυτό δεν φτάνει. Κι ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σκεφτούμε, να κάνουμε την οργή και τη θλίψη σκέψη και πράξη.
Δυο βδομάδες μετά, το θέμα της πρώτης μας σελίδας είναι ο βασανισμός και η δολοφονία του Ίλια Καρέλι. Η άγρια δολοφονία και ο άγριος βασανισμός του. Τα όσα μεσολάβησαν (το τέταρτο μνημόνιο που το είπανε πολυνομοσχέδιο, το γάλα που το είπανε «φρέσκο», το «επεισόδιο Μπαλτάκου», η έξοδος στις αγορές), εκτός του ότι δεν είναι διόλου άσχετα με το θέμα μας, δεν μπορούν και δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχάσουμε ένα από τα μεγαλύτερα στίγματα για το ελληνικό κράτος της μεταπολίτευσης. Κι ένα τέτοιο στίγμα, δεν ξεθωριάζει — κι ας βρέθηκε εκτός της πρώτης γραμμής της επικαιρότητας. Αντίθετα, όσο σπρώχνεται στα «ψιλά» των εφημερίδων και της μνήμης μας τόσο το στίγμα γίνεται πιο ανεξίτηλα ντροπιαστικό γίνεται.

Τι συμβαίνει στην ελληνική Δεξιά;

Του Χριστόφορου Βερναρδάκη*

Οι εκλογές του 2012 έφεραν στην επιφάνεια τη βαθιά κρίση της ελληνικής δεξιάς (και ευρύτερα της κεντροδεξιάς), έκφραση της οποίας αποτέλεσε η πληθώρα των κομμάτων που εκτέθηκαν στις εκλογές (ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ, ΔΡΑΣΗ, Δημοκρατική Συμμαχία, ΧΑ, Δημιουργία Ξανά). Η πρωτοφανής αυτή έκρηξη της κρίσης είχε ως αφορμή το Μνημόνιο και τις πολιτικές  βαθύτατης αναδιάρθρωσης που υλοποιούσε, θεμελιωνόταν ωστόσο στις έντονες  ιδεολογικές αποκλίσεις που ξεσπούσαν μέσα στο περιβάλλον της τεράστιας κοινωνικής κρίσης. 

Τοπική κοινωνική Κεντρο-αριστερά

Του Αλέξη Καλοκαιρινού*

Όταν πριν από λίγες ημέρες ξεκίνησε η ονοματολογία των υποψηφίων στους κεντρικούς δήμους, η πρώτη αντίδραση των περισσότερων πολιτικών αναλυτών ήταν να ανιχνεύσουν τις προθέσεις των κομμάτων και να επικεντρώσουν τη συζήτηση σε εικασίες για την επικράτηση μεταξύ κομματικών υποψηφίων. Βγήκαν, όμως, οι πρώτες δημοσκοπήσεις στην Αθήνα που έδειχναν προβάδισμα του σημερινού δημάρχου και η συζήτηση μετατοπίστηκε: ποιος θα κερδίσει τον Καμίνη; Το πιθανότερο είναι ότι οι δύο συντελεστές του «μικρού δικομματισμού», ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα έχουν την ευχαρίστηση να μονομαχήσουν στους μεγαλύτερους δήμους της χώρας. Στη Θεσσαλονίκη, ακόμη περισσότερο, η επιστράτευση κομματικού υποψηφίου απέναντι στον Γιάννη Μπουτάρη αντιμετωπίστηκε από τους (μη) ενδιαφερόμενους ως αγγαρεία. Το ευρύτερο τοπικό σύστημα της ΝΔ διαταράχθηκε και το κόμμα βρέθηκε με περισσότερα προβλήματα από όσα επιχείρησε να λύσει.

Το τέλος του πολιτικαντισμού

Του Χαρίδημου Κ. Τσούκα*


Η πρόσφατη συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές αντιμετωπίστηκε από τα κόμματα με ξύλινη γλώσσα, ως συνήθως. Οι μεν επιδίδονται στη σωτηριολογία, οι δε στην καταστροφολογία. Το πολιτικό παιχνίδι στη χρεοκοπημένη Ελλάδα εξακολουθεί να διεξάγεται με όρους μικρονοϊκής πόλωσης, εκνευριστικής στενομυαλιάς, και τοξικού λόγου. Για τον σκεπτόμενο πολίτη, όμως, είναι χρήσιμο να βλέπει τη μεγάλη εικόνα που οι κομματικοί μηχανισμοί αποκρύπτουν.

Τα ανοιχτά ερωτήματα της Σοσιαλδημοκρατίας

Του Νικόλα Σεβαστάκη*


Στους κλονισμούς που έφερε η κρίση στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία, ειπώθηκε συχνά ότι η Κεντροαριστερά δεν έχει πλέον νόημα. Όταν μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του και τα προγράμματα αναμορφωτικής λιτότητας σφραγίζονται από μια πειθαρχική νεοφιλελεύθερη λογική, η πραγματικότητα γίνεται, «αντικειμενικά», διχοτομική. Έτσι άλλωστε και η καταβύθιση του ΠαΣοΚ ερμηνεύθηκε ως απόδειξη της καθολικής (αν όχι οριστικής) χρεοκοπίας κάθε εκδοχής Σοσιαλδημοκρατίας.

Το ευρωπαϊκό πρόβλημα της Αριστεράς

Του Αντώνη Λιάκου*

Ο ευρωπαϊσμός χρησιμοποιείται όπως η εθνικοφροσύνη στη δεκαετία του '50. Τότε οι αντεθνικός σκεπτόμενοι, τώρα οι αντιευρωπαϊστές. Συνάδει, όμως, με ευρωπαϊκά ήθη ο έλεγχος των θρησκευτικών πεποιθήσεων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Κι αν ήταν Εβραίος; Το καπέλο του ευρωπαϊσμού κρύβει περίεργα μυτερά αφτάκια...

Το πρόβλημα με την Αριστερά δεν είναι η ευρωπαϊκότητά της, αλλά ότι περιορίζεται σχεδόν μόνο στην Ευρώπη. Ένας Κινέζος ιστορικός μου έλεγε ότι η δημοκρατία είναι μια εκκεντρικότητα των μικρών εθνών της Ευρώπης. Αυτής της εκκεντρικότητας είναι γόνος η Αριστερά. Των μικρών πολιτειών που οι κακομαθημένοι και ξεροκέφαλοι πολίτες τους εννοούν να έχουν λόγο σε όσα συμβαίνουν και τους αφορούν. Αυτή δηλαδή η ιστορική διαμόρφωση που γέννησε την ευρωπαϊκή πολιτειότητα γέννησε και την Αριστερά.

Σωφρονισμός

Της Κέζα Λώρη


Σε κάποιες φυλακές της Γαλλίας υπάρχουν διαμερίσματα για να συναντιούνται οι οικογένειες των κρατουμένων σε ανθρώπινες συνθήκες ενώ σε σωφρονιστικό ίδρυμα στο Εδιμβούργο λειτουργεί  αξιόλογη βιβλιοθήκη.  Σε αυτές οι χώρες η λέξη «σωφρονισμός» έχει κυριολεκτική σημασία, δηλαδή βελτιώνει τη διαγωγή των κρατουμένων. Στα καθ’ ημάς, όπως βεβαίως και σε όλο τον υποανάπτυκτο κόσμο, οι κρατούμενοι κάνουν μεταπτυχιακά στο έγκλημα, όπως για παράδειγμα οι αντιεξουσιαστές, που παρακολουθούν μαθήματα από τους ποινικούς.

Μια χώρα καθηλωμένη στον προηγούμενο αιώνα

Του Φώτη Γεωργελέ


Θα δυσκολευτούμε πολύ να βγούμε από το φαύλο κύκλο. Σε κάθε νέο επεισόδιο επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση, αν δεν αντιμετωπιστεί η κρίση του πολιτικού συστήματος. Συνεχίζει να λειτουργεί όπως ξέρει, όπως πάντα. Διπλά παιχνίδια, κρυμμένες επιδιώξεις, καιροσκοπισμός, κρυφές ατζέντες, όσμωση θεσμικού και ποινικού υπόκοσμου, μικροπολιτική, συντηρητισμός, εμπόριο πατρίδας, θρησκείας, επανάστασης. Ο Αντώνης και ο Τάκης, δαυλοί αναμμένοι στο βωμό της πατρίδας, η στολή και το ράσο πυλώνες του έθνους. Απέναντι ο Ερνέστο Τσε-Θανάσης. Πάνω απ’ όλους η Ραχήλ, δύο σε ένα, πατρίδες, κρεμάλες, δυνάμεις κατοχής, ψεκασμοί, επανάσταση στα κάγκελα της ΕΡΤ. Η απόλυτη σύνθεση, η Ελλάδα της ήττας, δεξιά και αριστερή μαζί, ανακατεμένη, ανυποψίαστη, με το θράσος της άγνοιας, αρνείται να αποχωρήσει. Βάζει τα πάντα, δεξιά και αριστερά σε ένα μπλέντερ, τα ανακατεύει και τα σερβίρει στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές.

Ευρώπη, Ευρωπαϊκή Ενωση, ευρωπαϊκή πολιτική

Του Ναπολέων Μαραβέγια*

Ως Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες τείνουμε συχνά να συγχέουμε τρεις στενά συνδεδεμένες, αλλά όχι ταυτόσημες πραγματικότητες: την Ευρώπη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ευρώπη είναι μια γεωγραφική περιοχή από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια Όρη, η οποία τους τελευταίους αιώνες υπήρξε το εργαστήρι που γέννησε ότι πιο ευγενές και μεγαλειώδες και ταυτόχρονα ότι πιο απεχθές και χαμερπές μπορούσε να δημιουργήσει η ανθρωπότητα. Από τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα μέχρι το φασισμό και τα βασανιστήρια. Από την ελευθερία και την αξιοπρέπεια μέχρι την αποικιοκρατία και τον εξανδραποδισμό. Μέσα στην Ευρώπη όλα αυτά συνυπάρχουν εν δυνάμει. Είναι ζήτημα ιστορικών συγκυριών και κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών η επικράτηση της φωτεινής ή της σκοτεινής πλευράς του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Πώς διαπλάθεται ο ανεύθυνος πολίτης (Η ανατομία μιας εκπομπής)

Του Κωνσταντίνου Σοφούλη*


Μαγνητοφώνησα και στη συνέχεια ανάλυσα λεπτό προς λεπτό μια τυπική εκπομπή που από τον τίτλο της ακόμη μυρίζει τον γνωστό λαϊκισμό των εμπορικών καναλιών, που θέλουν να διαπλάθουν ακροατήριο προς το συμφέρον τους. Μαγνητισμένο, δηλαδή, στην τηλεθέαση χωρίς κριτική ικανότητα. Αυτό μόνο τους ενδιαφέρει επειδή με την τηλεθέαση αποκτούν οικονομική ισχύ και πολιτική επιρροή που υπηρετεί τα φανερά και αφανή επιχειρηματικά συμφέροντά τους. Η ανάλυση φώτισε πλήρως το τοπίο κι εγώ επιβεβαίωσα ακόμη και τις πιο παράτολμες υποθέσεις εργασίας. Λυπήθηκα που δεν έχω την ευκαιρία να την έκανα μάθημα στους φοιτητές μου. Αισθάνομαι, ως εκ τούτου, την ανάγκη να μοιραστώ την εμπειρία και τις σκέψεις με συμπολίτες που φαίνεται ότι αγωνιούμε μαζί για το τι μέλει γενέσθαι στην Δημοκρατία μας. Η ανάλυση παρουσιάζεται συνοπτικά, όπως ταιριάζει στον χώρο αυτό.

Η Ευρώπη των πολιτών

Του Χρίστου Αλεξόπουλου*


Είναι γεγονός, ότι η οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη έχει δρομολογήσει έντονες διεργασίες τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μέλλον. Στην περιφέρεια, όπου η κρίση πλήττει με ιδιαίτερη δριμύτητα τις κοινωνίες, ο διάλογος δεν χαρακτηρίζεται από την απαραίτητη ψυχραιμία και τον αναγκαίο ευρωπαϊκά προσανατολισμένο πολιτικό ορθολογισμό, ώστε να προωθείται η προοπτική της ενοποίησης. Στο κέντρο, όπου βρίσκονται χώρες με ιδιαίτερο πολιτικό και οικονομικό βάρος όπως η Γερμανία, ο διάλογος είτε εγκλωβίζεται στη λογική ενός ευρωπαϊκού μορφώματος, το οποίο υπηρετεί εθνικά συμφέροντα, είτε εκφράζει απόψεις στο επίπεδο της διανόησης, οι οποίες δεν εγγίζουν το πολιτικό κατεστημένο. Και ενώ η δυναμική της εξέλιξης τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε πλανητικό επίπεδο απαιτεί επιτάχυνση του ρυθμού λήψης αποφάσεων σε σχέση με την μετάβαση της Ευρώπης στο επόμενο στάδιο της ιστορικής της διαδρομής, το πολιτικό σύστημα κινείται πολύ αργά, σε βαθμό μάλιστα που θα μπορούσε να υποσκάψει την βιωσιμότητα του εγχειρήματος.

Η νομιμοποίηση του αυταρχισμού

Του Κώστα Μποτόπουλου*


Πρώτος ο Πούτιν με την πολύ έξω από τα όρια της δημοκρατίας επίδειξη διαρκούς πυγμής του. Ύστερα ο Ερντογάν του αίματος στην πλατεία Ταξίμ, των συνομιλιών που δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας για τη διαφθορά του ίδιου, της οικογένειας και της κλίκας του, της φίμωσης του Τύπου και του «κλεισίματος» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Τώρα ο Ορμπάν, της κατάλυσης του κράτους δικαίου, της μετατροπής του Συντάγματος σε κομματικό νόμο και της ανάδειξης του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» σε πολιτική ιδεολογία. Ρωσία, Τουρκία, Ουγγαρία –εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μόνο συνδετικό στοιχείο ότι η ανοιχτή αυθαιρεσία των ηγετών τους ανταμείβεται στις κάλπες: δημοφιλέστερος παρά ποτέ μετά από δύο δεκαετίες στην εξουσία ο Πούτιν, θριάμβευσε στις δημοτικές εκλογές κι ετοιμάζεται για την Προεδρία ο Ερντογάν, 45% στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής πήρε ο Ορμπάν.

Η ευθύνη του πολίτη

Του Βασίλη Δεληγκάρη*

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο το πολιτικό θερμόμετρο αναμένεται να ανεβαίνει, αφού η επιλογή της έντασης βολεύει συνήθως τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, έστω κι αν αυτές εδώ δεν είναι εθνικές εκλογές.

Το ζήτημα είναι οι αντιπαραθέσεις, καθ’ όλα θεμιτές και νόμιμες στις δημοκρατίες, εντός κάποιων ορίων φυσικά που δεν τηρούνται δυστυχώς εδώ σε εμάς, να προσβλέπουν στα συμφέροντα των πολιτών και όχι να υπηρετούν σχεδόν αποκλειστικά τους επικοινωνιακούς και τακτικούς σχεδιασμούς των κομμάτων. Δηλαδή να μην επικρατήσουν για μία ακόμη φορά λογικές που θα τραβήξουν τα πράγματα στα όριά τους, προκειμένου να υπάρξουν κομματικές επιτυχίες – σαν αυτές που κατέστρεψαν τη χώρα!

Η δημοκρατία και το τζαμί

Του Χάρη Γούλιου*


Όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής στη Νομική, είχα την τύχη να παρακολουθώ μαθήματα Συνταγματικού δικαίου από τον Αρ. Μάνεση. Ξεκινώντας τη διδασκαλία, την πρώτη κιόλας μέρα, μας είχε θέσει ένα ερώτημα: «Αν η κυβέρνηση κάνει  δημοψήφισμα επικαλούμενη έκτακτη κατάσταση, ζητώντας από το λαό να δεχτεί κατάργηση των ελευθεριών του για ένα διάστημα, ποιο ποσοστό θεωρείτε ότι χρειάζεται για να επικυρωθεί η απόφαση αυτή;». Ήταν βέβαια μια ερώτηση-παγίδα! Αρκετοί από τους πρωτοετείς είχαν πει ότι αρκεί ένα 50 συν ένα τοις εκατό, κάποιοι άλλοι σκέφτηκαν ότι, επειδή μιλάμε για στέρηση ελευθεριών, ίσως απαιτείται ειδική, μεγαλύτερη πλειοψηφία. Η απάντηση του Μάνεση ήταν βέβαια σαφέστατη. 

Στο μυαλό της Ραχήλ

Της Λίλας Σταμπούλογλου

Η «λεπίδα του Όκαμ» είναι μια επιστημονική αρχή, σύμφωνα με την οποία, απ' όλες τις θεωρίες που εξηγούν τα δεδομένα, προτιμάται η απλούστερη. Το μότο της συγκεκριμένης αρχής: κανείς δεν πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες απ' όσες είναι απαραίτητες. 

Για παράδειγμα, βλέπουμε ένα δέντρο πεσμένο μετά από θύελλα. Το πιο λογικό είναι να υποθέσουμε ότι η θύελλα έριξε το δέντρο. Είναι κάτι που δεν αντιτίθεται στην κριτική μας σκέψη, γιατί υπάρχουν ισχυροί λογικοί δεσμοί μεταξύ αυτού που ήδη γνωρίζουμε και αυτού που υποθέτουμε ότι έγινε. Θα μπορούσαμε να πούμε και ότι ένας γιγάντιος εξωγήινος έριξε το δέντρο. Το τελευταίο, ωστόσο, πάσχει λογικά και γι' αυτό δεν θα γίνει πιστευτό.

Οι μεταλλάξεις του φασισμού

Του Περικλή Κοροβέση

Αν κοιτάξουμε τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης, όπως αυτός διαμορφώθηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές, θα εκπλαγούμε με την άνοδο των ποσοστών των ακροδεξιών κομμάτων. Να πάρουμε μια γεύση.

Το κόμμα του αρχιδολοφόνου Αντερς Μπρέιβικ, που σκότωσε εν ψυχρώ 69 εφήβους στο νησί Ουτόγια της Νορβηγίας και τραυμάτισε δεκάδες άλλους, στην κατασκήνωση της Νεολαίας των Σοσιαλδημοκρατών, στις εκλογές του 2013, πήρε 16,3% και μπήκε στην κυβέρνηση. Στην Ελβετία, η Ακροδεξιά έφτασε το 26,6% στις εκλογές του 2011. Στην Αυστρία, το ποσοστό τους ανέβηκε στο 26% oris εκλογές του 2013. Στη Γαλλία το ποσοστό τους είναι 13,6% στις εκλογές του 2012. Στην Ανατολική Ευρώπη τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα. Στη Ρωσία έχουν 11,7%, στην Ουκρανία 10,5% και στην Ουγγαρία 16,7%.

Καλώς ήλθατε στην εποχή της αντίστασης

Του Κώστα Δουζίνα*

Τα 3 είδη αντιστεκόμενου ανθρώπου αντιδρούν στους κυρίαρχους τρόπους της καπιταλιστικής συγκρότησης του υποκειμένου: τον αναλώσιμο ημι-άνθρωπο («Υπατία»), τον βιοπολιτικά αποκλεισμένο άνθρωπο (Δεκεμβριανά του Γρηγορόπουλου) και τον δημοκρατικά στερημένο πολίτη (αγανακτισμένο του Συντάγματος).

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Ο φόβος φυλάει τα έρμα

Του Χρήστου Χωμενίδη

Γιατί ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος πρέπει να σταματήσουν να θριαμβολογούν και να αλληλοσυγχαίρονται για τα λαμπρά επιτεύγματά τους...

Η Ιστορία είναι μεγάλη δασκάλα. Λίγο προσεκτικά να την ακούς, βρίσκεις πυξίδα –να μην πω και gps- για το παρόν και για το μέλλον.  Λίγο συγκεντρωμένος να’σαι στα μαθήματά της.   
Μάθημα πρώτον: Καθ’όλη τη χαρισάμενη εποχή που αποκαλούμε Μεταπολίτευση, τα δύο κόμματα εξουσίας εφάρμοζαν την εξής τακτική: Όποτε αχνοφαίνονταν στον ορίζοντα εκλογές –συνήθως κάμποσους μήνες πριν από την επίσημη προκήρυξή τους- άρχιζαν να φλομώνουν τον κόσμο εάν μεν βρίσκονταν στην κυβέρνηση, στις παροχές. Εάν δε ήταν στην αντιπολίτευση, στις υποσχέσεις.

Το Top 5 της ευρωπαϊκής γεωργίας

Του Παύλου Γεωργιάδη

Η Κοινή Γεωργική Πολιτική απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων των Ευρωπαίων φορολογουμένων, περίπου το 43% του κοινοτικού προϋπολογισμού. Αποτελεί μια δέσμη μέτρων που ελέγχουν τον τρόπο που παράγει η Ευρώπη, και εν τέλει τι τρόφιμα καταλήγουν στο πιάτο μας. Ενώ πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, πoυ συνδέεται πρωτίστως με την υγεία των πολιτών και της υπαίθρου, τα κόμματα που σύντομα θα ζητήσουν την ψήφο μας για τις ευρωεκλογές, σωπαίνουν εκκωφαντικά. Θα προσπαθήσω εδώ να επιχειρήσω μια ανασκόπηση των προτεραιοτήτων της ελληνικής Προεδρίας για το θέμα της ευρωπαϊκής γεωργίας.

Τώρα που οι αποφάσεις για την μεταρρύθμιση της Κοινοτικής Γεωργικής Πολιτικής (ΚΓΠ) έχουν ληφθεί, φαίνεται ότι το 2014 θα είναι ένα έτος μετάβασης μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2015 όπου και οι βασικοί κανόνες της, όπως το “πρασίνισμα”, θα τεθούν σε ισχύ. Πρόκειται για μια ήρεμη σχετικά περίοδο, μιας και η Ευρώπη προετοιμάζεται για τις εκλογές στο τέλος του Μαΐου. Η ατζέντα της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρώπης για την τρέχουσα περίοδο περιλαμβάνει τα εξής πέντε θέματα:

Μπαλτάκος ή Καμίνης;

Του Παύλου Τσίμα

Δεν ξέρω αν ο επιδέξιος κ. Μπαλτάκος ήταν αυτό που ο ίδιος εμφανίζει τον εαυτό του να είναι, κάτι δηλαδή σαν τον Ρίτσαρντ Μπάρτον στην ταινία «Ο κατάσκοπος που γύρισε απʼ το κρύο»: ένας σκοτεινός ήρωας που παριστάνει τον προδότη και περνά στις γραμμές του εχθρού για το καλό της πατρίδας - της παράταξης εν προκειμένω. Ή αν ήταν κάτι σαν τον Κιμ Φίλμπι, τον κατάσκοπο που είχε στʼ αλήθεια περάσει στον «εχθρό» και είχε ασπαστεί τις ιδέες του.

Δεν ξέρω αν όσα ανήκουστα εμφανίζεται να λέει στο ανατριχιαστικό βίντεο του Κασιδιάρη είναι μέρος του ρόλου, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, λόγια για να ξελογιάσει τον αντίπαλο και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Ή αν ήταν λόγια δικά του, αυθεντικά, που τα προσφέρει στον συνομιλητή του για να τον βοηθήσει.

Ο Σαμαράς «δίνει» το Φαήλο και κερδίζει περαιτέρω ασυλία

Του Θέμη Τζήμα

Από την προηγούμενη εβδομάδα, οπότε και δημοσιοποιήθηκε το πιο σοκαριστικό πολιτικό ντοκουμέντο των τελευταίων δεκαετιών, το σύστημα εξουσίας «παίζει τα ρέστα του» προκειμένου διά του αποπροσανατολισμού και του εκφοβισμού να διατηρήσει την πολιτική –και όχι μόνο- ασυλία του πρωθυπουργού.

Πρώτα μας είπαν οι κυβερνητικοί βουλευτές- με βασιλικότερους του βασιλέως τους πέριξ του τρομοκρατημένου μήπως πέσει η κυβέρνηση,  Βενιζέλου-και οι μιντιακοί παπαγάλοι περίπου ότι ο Μπαλτάκος ήταν ένας αυτονομημένος, τεταρτοκλασάτος υπάλληλος, ίσως δε και ημίτρελος, που έλεγε ότι του κατέβαινε.

Φυλακές: Ούτε ασφάλεια, ούτε δικαιώματα

Της Κλειώς Παπαπαντολέων

Οι φυλακές, ο κατεξοχήν χώρος εγκλεισμού και τιμωρίας, εδώ και αρκετά χρόνια έχουν παγιώσει στην Ελλάδα χαρακτηριστικά τριτοκοσμικού κράτους ή χώρας σε εμπόλεμη κατάσταση. Οι εικόνες από το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού Αγ. Παύλος όπου νομίζει κανείς ότι βλέπει σκηνές από προσφυγικό καταυλισμό είναι απολύτως αποκαλυπτικές.

Οι ελληνικές φυλακές εδώ και καιρό αποτελούν ένα ιδιότυπο πείραμα: αποτυπώνουν τη σταθερή και αμετακίνητη πρακτική της Πολιτείας να διατηρεί ένα χώρο πέρα και έξω από κάθε έννοια δικαιώματος και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και μάλιστα πεισματικά, παρά την κατακραυγή, παρά τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που πληρώνει σε πρόστιμα από καταδίκες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, παρά το γεγονός ότι η ύπαρξη τέτοιων φυλακών από μόνη της αναιρεί εν τοις πράγμασι τον χαρακτήρα του κράτους ως φιλελεύθερου κράτους δικαίου.

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Μη συζητάς με τα ποντίκια

Του Αλέξη Καλοκαιρινού*


«Μη μιλάς με χρυσαυγίτες». Αν αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα από την κατάληξη των πρόσφατων «ιδιωτικών» συνομιλιών για το επιτελείο του Πρωθυπουργού, τότε οι άνθρωποι δεν μπήκαν στο νόημα. Το ζήτημα είναι να μην έχεις τίποτα να πεις με χρυσαυγίτες. Αν έχεις, αργά ή γρήγορα θα μιλήσεις μαζί τους.

Ο παρά φύσιν δικομματισμός

Του Γιώργου Σιακαντάρη*


Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει μετά και την «αποκάλυψη» Μπαλτάκου ότι όχι μόνο κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας που το λένε και πολιτικό-κομματικό σύστημα, αλλά ότι με τη συνέχιση αυτού του συστήματος, ακόμη και αν βγούμε στις αγορές, αυτή θα είναι μια όαση της φαντασίας στην έρημο.

Ένας θηλυκός Μπουτάρης

Του Niko Ago


Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον προεκλογικό αγώνα υποψηφίων δημάρχων, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ομολογουμένως, μερικοί προσφέρουν ξεχωριστό θέαμα. Παράδειγμα, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Νέος άνθρωπος, έχει υπάρξει υπουργός και εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, αλλά με πιο παλιές ιδέες και από την ηλικία της Ακρόπολης. Το twitter, κάθε φορά που γράφει κάτι, τον «αποθεώνει». Αντιθέτως, στη Θεσσαλονίκη, εκτός του Μπουτάρη, υπάρχει μια υποψήφια που αξίζει πραγματικά την προσοχή των ψηφοφόρων. Δεν ανήκει σε μεγάλο κόμμα, γι' αυτό και δεν έχει τύχει ως τώρα της προσοχής των ΜΜΕ. Ο λόγος για την Ελεάννα Ιωαννίδου. Μητέρα τεσσάρων παιδιών -τα δυο μικρότερα δίδυμα- διακεκριμένη νομικός, ακτιβίστρια με αξιοζήλευτη δράση, η προσωποποίηση του πολίτη της σύγχρονης κοινωνίας.

Το γάλα και το δάσος

Του Παύλου Γεωργιάδη

Συχνά δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τη σημασία της παρασκευής τυριών και γαλακτοκομκών από ωμό γάλα, γάλα που δεν έχει υποστεί επεξεργασία με θέρμανση σε υψηλές θερμοκρασίες. Θα προσπαθήσω να την εξηγήσω με το παράδειγμα του δάσους…

Φανταστείτε ότι έχετε κληρονομήσει ή αγοράσει ένα μεγάλο, εύφορο, παρθένο δάσος. Και επειδή αγαπάτε τη φύση, αποφασίζετε να χτίσετε το σπίτι σας στη μέση του δάσους. Η βλάστηση δεν είναι πρόβλημα, αλλά πρέπει να σκεφτείτε προσεκτικά τη συμβίωση με τα άγρια ζώα που ζουν στην περιοχή.

Απαγορεύοντας τη Χρυσή Αυγή

Της Μαρίας Πετρίδη


Την πρώτη φορά που την κορόιδεψαν στο σχολείο δεν το είπε πουθενά. Ντράπηκε. Δεν το είπε ούτε την επόμενη. Δηλαδή κάτι ψέλλισε στη μάνα της, αλλά κι εκείνη δεν έδωσε και τόση σημασία. Και μια μέρα της πήραν τη τσάντα της και την πέταξαν σε ένα κάδο σκουπιδιών. Και μια άλλη της έσκισαν το βιβλίο της ιστορίας. Και μια άλλη της πέταξαν κουτάκια από αναψυκτικό. Την πέτυχαν στην πλάτη. Την πόνεσαν. Πάλι.

Ρομά στην Ευρώπη: Απαιτώντας δικαιοσύνη και προστασία


Στο περιθώριο
Τα ευρωπαϊκά κράτη αποτυγχάνουν να περιορίσουν και, σε ορισμένες περιπτώσεις, πυροδοτούν τις διακρίσεις, τον εκφοβισμό και τη βία κατά των Ρομά, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία στις 8 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Ρομά. «Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση της βίας κατά των Ρομά στην Ευρώπη. Η απόκριση σε αυτό το ανησυχητικό φαινόμενο είναι εξαιρετικά ανεπαρκής. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι στη σημερινή Ευρώπη ορισμένες κοινότητες Ρομά ζουν υπό τη μόνιμη απειλή της βίας και των επιθέσεων τύπου πογκρόμ», δήλωσε ο John Dalhuisen, Διευθυντής του Προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Η δίψα για ρόλο...

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

Οδηγούσα αργά και προσεκτικά, γιατί πλησίαζα σ’ ένα σχολικό συγκρότημα. Πίσω μου άλλο ένα αυτοκίνητο και δίπλα μου ένα ντελίβερι μπόι με το μηχανάκι του. Μπροστά μας, στη διάβαση πεζών, μια σχολική τροχονόμος με πορτοκαλί σιρίτια και υψωμένο το STOP μας έκανε νόημα να σταματήσουμε. Μόλις είχε σχολάσει το σχολείο και τα πρώτα πιτσιρίκια φάνηκαν στο βάθος. Ο ντελιβεράς κοίταξε τα παιδιά, υπολόγισε την απόσταση και κινήθηκε να φύγει, εξασφαλίζοντας ότι δεν θα δημιουργήσει πρόβλημα. Ποιος είδε την κυρία με το STOPκαι δεν τη φοβήθηκε! Αρχίζει να ουρλιάζει και να χειρονομεί, με ύφος λοχία του παλιού καιρού. «Μεγάλο πράγμα ο ρόλος», σκέφτηκα και αφέθηκα να παρατηρώ την κυρία που είχε αφοσιωθεί στο έργο της...

Η νέα φασιστική πρόκληση vs ενός φαύλου πολιτικού συστήματος!

Του Δημήτρη Μάρδα

Για τις κάθε μορφής υποκλοπές την ευθύνη φέρει η Δικαιοσύνη, ενώ για το σαθρό πολιτικό μας σύστημα την ευθύνη έχουμε εμείς! Αν δεν αντιμετωπιστούν από τη Δικαιοσύνη οι υποκλοπές, που ξεφουρνίζει εκτός του χώρου των δικαστηρίων κάθε «εθνοσωτήρας» αυτού του τόπου, τότε οι τελευταίες μπορεί να γίνουν οι κυρίαρχοι ρυθμιστές του πολιτικού μας συστήματος.

Από την άλλη, όταν οι υποκλοπές χρησιμοποιούνται από οργανώσεις τύπου «Χρυσής Αυγής» για να προκληθεί πολιτική κρίση, τότε εύλογα μπορεί να απειληθεί η Δημοκρατία!

Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο και η (αυτό-) απαξίωση της δικαιοσύνης

Του Θέμη Τζήμα

Ο Μπαλτάκος είναι ακροδεξιός- όπως και ο πολιτικός του προϊστάμενος και επί 35ετία επιστήθιος φίλος του- «ο Αντώνης». Ο Μπαλτάκος είναι επίσης ένας από τους γεφυροποιούς του Σαμαρά προς τη Χρυσή Αυγή. Ο Μπαλτάκος από την παραίτησή του και δώθε αυτογελοιοποιείται προσπαθώντας να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Αλλά… ο Μπαλτάκος στο βίντεο με τον Κασιδιάρη είναι υποκειμενικά απολύτως ειλικρινής όταν εξηγεί πώς ο Σαμαράς μετά τη μη προφυλάκιση των δύο βουλευτών της ΧΑ απαίτησε δια των δύο υπουργών του να προφυλακιστούν οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, πατώντας στο γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι δικαστικοί λειτουργοί που λάμβανα τις αποφάσεις είναι ελεγχόμενοι από το σύστημα «Μαξίμου» και από το παρακράτος, καθότι αποτελούν ρουσφέτια αυτού του συστήματος.