Καταστροφικά τα 4 στρέμματα

Του Θοδωρή Ζουμπουλάκη*

Το «κατεστημένο» των 4 στρεμμάτων είναι αναμφισβήτητα καταστροφικό και επιβαρυντικό για τη γη. Είναι προφανής η ζημιά που γίνεται σε έναν τόσο μικρό χώρο για να κατασκευαστεί μία -ακόμα και απόλυτα νόμιμη- οικία 200 τ. μ. με τις βεράντες της, τα υπόγεια, τις ράμπες πρόσβασης, ακόμα και αν δεν έχει πισίνα.

Πόσο μάλλον όταν αυτό το σενάριο επαναλαμβάνεται ανά 65 μέτρα -που είναι η μέση διάσταση ενός κτήματος- στην κατά μήκος και κατά πλάτος διεύθυνση. Ολα αυτά, όταν στη γειτονική Ιταλία αλλά και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες η εκτός σχεδίου δόμηση δεν υφίσταται.

Στην Ελλάδα, όμως, η δόμηση παρασύρεται από «παλιές αμαρτίες». Από την έλλειψη τοπογραφικού και χωροταξικού σχεδίου, την έλλειψη οριοθέτησης σε οικισμούς, αγροτικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις, την ύπαρξη χιλιάδων παρεκκλίσεων επί των ισχυόντων νόμων και την απειθαρχία των πολιτών στην εφαρμογή τους. Με αυτά τα δεδομένα, η εφαρμογή της ελάχιστης αρτιότητας των 10 στρεμμάτων και στις εκτος Natura περιοχές ακούγεται δελεαστική και ιδανική για το περιβάλλον, όπου λογω της κλίμακας ποιότητας και ποικιλομορφίας του τοπίου μας θα άρμοζε αντίστοιχα μικρής κλίμακας ποιοτική ανάπτυξη.

Ωστόσο, μία τετοια σημαντική αλλαγή θα έπρεπε να έρθει παράλληλα με την αντιμετώπιση όλων των εκκρεμοτήτων που αναφέραμε, αντί να προηγηθεί σε ένα σαθρό υπόβαθρο.

Ο αντίλογος στον περιορισμό της δόμησης στις εκτός σχεδίου περιοχές είναι ότι η περιουσία του πολίτη δεν θα ήταν δίκαιο να απαξιωθεί. Το επιχείρημα αυτό έχει λογική βάση, καθώς η απόκτηση 4 στρεμμάτων ήταν για πολλούς όνειρο ζωής. Με αυτό το δεδομένο, θα μπορούσε να γίνει η αρχή με την «τακτοποίηση» των πιο κρίσιμων περιοχών: «νοικοκυρεύοντας» τα όρια και τις χρήσεις γης, παρέχοντας περισσότερα κίνητρα για την εντός σχεδίου δόμηση ή για την αναστήλωση ενός παραδοσιακού κτιρίου, ώστε να περιοριστεί η άναρχη επέκτασή της εκτός των οικισμών.

* Ο κ. Θοδωρής Ζουμπουλάκης είναι αρχιτέκτονας.

Δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30/01/2011