Το δίκαιο του... µέλλοντος

ΤΟΥ ΝΟΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Ήµουν 19 χρονών - το 1980 - όταν ψήφισα στις δηµοτικές εκλογές του Λονδίνου. Δεν ήµουν βρετανός πολίτης – ούτε φυσικά κυκλοφορούσε στις φλέβες µου βρετανικό αίµα. Ηµουν απλώς ένας έλληνας φοιτητής και οι τοπικές αρχές θεώρησαν σωστό ότι ως κάτοικος της πόλης τους είχα δικαίωµα να ψηφίσω για τον δήµαρχο του Λονδίνου.

 Αντίθετα από τους κουτόφραγκους εγγλέζους, το Δ’ Τµήµα του Συµβουλίου της επικρατείας θεωρεί ότι δικαίωµα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις ελληνικές αυτοδιοικητικές εκλογές θα πρέπει να το έχουν µόνο αυτοί που είναι εξ αίµατος ελληνες.

Δηλαδή να αποκλείονται τόσο οι µετανάστες πρώτης γενιάς όσο και τα παιδιά τους – κατά το γνωστό σύνθηµα «Δεν θα γίνεις ελληνας ποτέ, αλβανέ, αλβανέ». ακόµη κι αν τα παιδιά αυτά έχουν γεννηθεί και µεγαλώσει στην ελλάδα, έχουν πάει σε ελληνικό σχολείο και πανεπιστήµιο και µιλούν καλύτερα τα ελληνικά απ’ ό,τι τη γλώσσα των γονιών τους. 

Αυτό που αρνούνται να καταλάβουν εκείνοι που µιλούν για το «δίκαιο του αίµατος» είναι ότι ο µοναδικός τρόπος για να επιζήσει η συνεχώς συρρικνούµενη δηµογραφικά ελλάδα είναι να αφοµοιώσει στην ελληνική κοινωνία την αφρόκρεµα των µεταναστών που αισθάνονται ελληνες, που ζουν και ευηµερούν στην ελλάδα και τη βλέπουν σαν δεύτερη – πολλές φορές και σαν πρώτη τους – πατρίδα.  

Όπως η 16χρονη Κωνσταντίνα, αριστούχα, κόρη του Χρήστου του αλβανού, στην Κερατέα, που δεν ξέρει να µιλάει αλβανικά και έβαζε τα κλάµατα όταν οι γονείς της ήθελαν να την πάνε τα Χριστούγεννα στα Τίρανα για να δει τη γιαγιά της. «Μα δεν µπορούν να καταλάβουν πως η δική µου πατρίδα είναι η ελλάδα. εδώ γεννήθηκα, εδώ µεγάλωσα, εδώ θα παντρευτώ, θα κάνω παιδιά και εδώ θέλω να πεθάνω» µου έλεγε διαµαρτυρόµενη, δείχνοντάς µου µε υπερηφάνεια τη φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ως σηµαιοφόρος του σχολείου της. 

Η Κωνσταντίνα είναι η αυριανή ελληνίδα επιστήµονας που θα βοηθήσει την ελλάδα να κάνει ακόµη ένα βήµα µπροστά. ακριβώς όπως εκατοµµύρια έλληνες µετανάστες ζουν και ευηµερούν στις νέες πατρίδες τους, κυρίως στις ΗΠΑ, την αυστραλία και τη Γερµανία, βοηθώντας – όπου µπορούν – και την ελλάδα. 

Εκατόν εβδοµήντα έλληνες µετανάστες είναι αυτή τη στιγµή βουλευτές ή και υπουργοί σε Κοινοβούλια και κυβερνήσεις άλλων χωρών και γελάνε µε τα καµώµατα κάποιων δικαστών στο Συµβούλιο της επικρατείας...

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 5/02/2011